Portret kobiety, namalowany w okresie międzywojennym, w technice gwaszu, przez polskiego artystę Gustawa Pillatiego.
Gustaw PILLATI (1874-1931) – polski malarz i rysownik, pedagog. Wywodził się z rodziny warszawskich artystów, ojciec Ksawery oraz stryj Henryk byli malarzami, natomiast brat Stefan zajmował się rzeźbiarstwem. Gustaw Pillati uczęszczał do klasy rysunkowej Wojciecha Gersona, w latach 1897-1900 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, a jego nauczycielami byli m.in: Florian Cynk (rysunek) i Teodor Axentowicz (malarstwo). Pos tudiach, kształcił się za granicą w Academie Julian w Paryżu oraz w szkole Simona Hollosy’ego w Monachium. W 1920 roku walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. W latach 1920-1922 uczył rysunku na kursach w Muzeum Rzemiosł i Sztuki Stosowanej. W latach 1923-1926 wykładał w Szkole Sztuk Pięknych. Należał do Towarzystwa Zachęty Sztuk Pieknych, grupy PRO ARTE oraz Związku Zawodowego Polskich Artystów Plastyków. Od 1899 roku regularnie wystawiał swe prace w warszawskiej Zachęcie. W latach 1902-1905 również w Salonie Krywulta. Jego prace były wystawiane zarówno w kraju (Kraków, Lwów, Częstochowa, Kielce, Poznań, łódź, Lublin, Wilno) jak i za granicą (Moskwa). Tworzył głównie obrazy olejne, rzadziej pastele i akwarele. Tematów szukał na Huculszczyźnie, Podhalu, w Tatrach oraz Beskidach, a podczas studiów we Francji, w Bretanii. Jego prace były wielokrotnie nagradzane. Po śmierci został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
(Powyższe informacje pochodzą ze strony: https://pl.wikipedia.org/wiki/Gustaw_Pillati )
